تنها در خانه ٢

فقط در یک لحظه، یک ثانیه، دلم خواست برگردم اینجا و حرف بزنم. از چی؟ نمیدونم.. اما خوب میدونم که این روزها حرف زدن تنها چیزیه که بهش خیلی نیاز دارم و خودمو ازش دور می کنم. ترس از حرف زدن از مزخرف ترین ترس هایی هست که از وقتی یادم میاد با من همراه بوده.. سوم شهریوره.. روی تخت لم دادم و کتاب جنایت و مکافات رو هم باز روی شکمم گذاشتم. تنها یک پاراگراف ازش خوندم.. یادتونه یه مدت توی خوشحالی و ناراحتیم کیک شکلاتی میخوردم؟ هنوزم میخورم... تنها در خانه ٢...